JANEK WĘDROWNICZEK.

Chcecie poznać się z chłopczykiem,
Jankiem, wielkim podróżnikiem,

Co zwędrował ziemie, wody,
I przeróżne miał przygody?
No, to patrzcie co za mina,
Bo już powieść się zaczyna!

Janeczkowi, choć tak mały,
Dziwnie ciasne się zdawały
Bielonego domku ściany,
Dziwnie niski dach słomiany.,
Więc pomyślał:
„Wiem, co zrobię!
Podróżnikiem będę sobie!

Het, precz wszystko wkoło zwiedzę,
Przejdę nawet aż za miedzę,
Aż za wielkie te topole,,
Aż za rzeczkę, het, przez pole,,
Tam, gdzie ziemia tyka nieba!...,
Tylko wezmę z masłem chleba.”